Płyty pilśniowe
Jest to materiał powstały ze sprasowanych włókien drzew iglastych. W niektórych płytach włókna drzewne są wiązane magnezytem. Najlepsze właściwości izolacyjne mają płyty o strukturze porowatej i małej gęstości (współczynnik przewodzenia ciepła dochodzi do 0,045 W/(m·K), dla gęstości 170 kg/m³). Ich grubość wynosi od 1,5 do 10 cm. Brzegi mają gładkie lub wyprofi- lowane tak, że można je łączyć na pióro i wpust. Polecane są do izolowania dachów, stropów i ścian. Do miejsc szczególnie nara- żonych na działanie wilgoci, najlepsze będą płyty nasączone środkiem hydrofobowym. Są one odporniejsze na wilgoć, a w wypadku kontaktu z wodą nie pęcznieją tak jak płyty zwykłe.
Płyty pilśniowe mogą też być zaimpregnowane środkiem zapobiegającym porostowi grzybów domowych i pleśniowych. Z wilgocią dobrze radzą sobie również płyty bitumowane. Ich nasiąkliwość, w porównaniu z płytami zwykłymi, jest o około 30-45% mniejsza. Środki hydrofobowe i impregnaty nie zmniejszają dyfuzyjności płyt, czyli nie ograniczają przepływu przez nie pary wodnej. W sprzedaży są nie tylko płyty jednowarstwowe, ale także klejone z dwóch, lub kilku płyt. W takich „kanapkach” łączone są płyty o różnych właściwościach, na przykład twarde i porowate. Porowata zapewnia wówczas dobrą izolacyjność, a twarda – chroni ją przed uszkodzeniem. Płyty pilśniowe nie tylko zabezpieczają przed ucieczką ciepła z nagrzanych pomieszczeń, ale stanowią także dobrą izolację akustyczną. Obok płyt sprzedawane są także maty termoizolacyjne z włókien drzewnych. Mają one mniejszą gęstość – 45 kg/m³ i lepszą izolacyjność cieplną λ = 0,037 W/(m·K). Polecane są zwłaszcza do izolacji poddaszy.
Pianka poliuretanowa
Wykonuje się z niej bezspoinowe izolacje natryskowe. Polecana jest szczególnie do robienia izolacji cieplnej na dachach i stropach. Pianka dobrze wypełnia izolowaną powierzchnię i jednocześnie wyrównuje wszelkie krzywizny lub ubytki w podłożu. Można ją nanosić na blachę, papę, beton i drewno. Taka warstwa termoizolacyjna jest lekka (około 2 kg/m²) i odporna na wodę. Pokryty pianką dach płaski wystarczy pomalować farbą zawierającą filtr UV i nie wymaga on już żadnego dalszego zabezpieczania. Pianki nie nanosi się samodzielnie. Do prac izolacyjnych trzeba zatrudnić fachowców z odpowiednim sprzętem.
Płyty poliuretanowe
Są one sztywne, wytrzymałe na ściskanie, a przy tym lekkie (1 m³ waży 30 kg). Mają sporą gęstość, a mimo to ich współczynnik przewodzenia ciepła wynosi nawet 0,028 W/(m·K.) Charakteryzują się niewielką nasiąkliwością – poniżej 0,5%. Brzegi płyt wyprofilowane są tak, że można je łączyć na zakład lub na pióro i wpust. Ich grubość wynosi od 2 do 12 cm. Płyty poliuretanowe nadają się do izolowania dachów płaskich i pochyłych, poddaszy, tarasów, ścian fundamentowych oraz podłóg ogrzewanych i nieogrzewanych. Mogą być obustronnie laminowane folią aluminiową lub włókniną szklaną. Produkowane są również płyty połączone z płytą gipsowo-kartonową. Są one stosowane do ocieplania i wykańczania domów od wewnątrz.
Ekofiber
Są to luźne włókna celulozowe pozyskiwane w procesie przetwarzania makulatury. Przed gniciem zabezpiecza je impregnat, którym są nasączane. Jest to materiał trudnopalny i nierozprzestrzeniający ognia. W kontakcie z ogniem nie płonie tylko się zwęgla. Nie wydziela przy tym substancji trujących. Ekofiber nadaje się do izolowania termicznego przestrzeni trudnodostępnych, w których nie da się prawidłowo ułożyć tradycyjnych materiałów ociepleniowych, na przykład płyt wełnianych lub styropianowych. Włókna celulozowe są wdmuchiwane między elementy konstrukcyjne za pomocą specjalnej maszyny. Mogą być aplikowane na sucho lub po zwilżeniu wodą. Włókna są sprzedawane w piętnastokilogramowych workach, a także w formie elastycznych i łatwych w obróbce płyt.
Perlit
Perlit to granulat lawy wulkanicznej. Perlit ekspandowany jest chemicznie obojętny, niepalny, niehigroskopijny i ma stałą objętość. Cechuje się odpornością na mróz, wilgoć i różnego rodzaju szkodniki, a ponadto ma doskonałe własności cieplnoizolacyjne i dźwiękoizolacyjne. Wysoka porowatość, zdolności sorpcyjne i wszystkie w/w własności, w połączeniu z niską masą objętościową przy relatywnie niskiej cenie czynią perlit materiałem bardzo atrakcyjnym dla budownictwa. Perlit można wykorzystać m.in. w produkcji perlitobetonów, które można stosować do ocieplania
posadzek, podłóg, stropów, wypełniania ścian, sufitów, dachów itp. Jako uzupełnienie (substytut) styropianu w posadzkach i stropach, jako uzupełnienie klasycznych materiałów izolacyjnych, albo materiał podstawowy. Na bazie perlitu wyrabia się także tynki oraz zaprawy ciepłochronne.
Wełna naturalna
Zwykła wełna owcza także może być materiałem ociepleniowym stosowanym w budownictwie. Produkowane są z niej maty laminowane jednostronnie włókniną lub folią aluminiową i strzępki wełniane do wykonywania izolacji wdmuchiwanych. Wełna charakteryzuje się dobrą izolacyjnością termiczną i akustyczną. Jest trwała i świetnie reguluje poziom wilgotności powietrza w pomieszczeniach. Pochłania nadmiar wilgoci i oddaje go, gdy robi się sucho. Nie pyli w trakcie cięcia i nie stanowi pokarmu dla gryzoni. Nie jest jednak odporna na trwałe zawilgocenie. Materiał taki polecany jest do ocieplania poddaszy użytkowych.
Słoma
To chyba najbardziej tradycyjny materiał ociepleniowy. Ze słomy produkuje się elastyczne płyty grubości około 2 do 5 cm. Słoma jest powiązana sznurkami i nasączona impregnatem, który zmniejsza jej podatność na ogień. Płyty słomiane można stosować do ocieplania dachów, stropów i poddaszy. Mają gęstość około 190 kg/m³. Współczynnik przewodzenia ciepła dla tego materiału wynosi od 0,042 do 0,056 W/(m²·K).
