Tymczasem, o popełnienie błędów podczas wykonywania więźby dachowej wcale nie jest trudno. Aby ich uniknąć lub móc w porę zapobiegać warto poznać tzw. punkty krytyczne więźby. Wiele można naprawić i skorygować nawet po zamontowaniu konstrukcji, ale znacznie gorzej, jeżeli błędy wyjdą na jaw po oddaniu budynku do użytku. Są trzy etapy powstawania dachu w budynku jednorodzinnym, w czasie których możliwe jest wychwycenie błędów związanych z więźbą. Należą do nich:
- etap projektowania dachu,
- etap zakupu materiału na więźbę dachową,
- etap montażu konstrukcji.
Błędy projektanta to najpoważniejsze z możliwych do popełnienia, mogące prowadzić nawet do katastrofy budowlanej. Jednakże bez fachowej wiedzy konstruktorskiej nie zdołamy ich wychwycić. Problem z powyższym może mieć także mniej doświadczony i mało spostrzegawczy cieśla. Na tym etapie nie pozostaje nam zatem nic innego, jak wybrać kompetentnego konstruktora i zaufać jego profesjonalizmowi. Warto nadmienić, że za błędy odpowiada on prawnie, więc powinien wystrzegać się ich, jak przysłowiowego ognia.
Materiał na więźbę dachową
Przed zakupieniem materiału na więźbę dachową warto zorientować się, czy jakość tarcicy jest odpowiednia. Wychwycenie wad surowca na tym etapie pozwala bowiem zapobiec późniejszym problemom z użytkowaniem dachu. Drewno na więźbę zawsze można wymienić lub samodzielnie rozpocząć procesy uzdatniania go. Z uwagi na fakt, że tartaki nie udzielają gwarancji na zakupione drewno, przed jego odbiorem warto sprawdzić nie tylko to, czy drewno zostało docięte zgodnie ze wskazaniami, ale także, czy nie posiada ono istotnych wad. Do najbardziej typowych wad tarcicy należą:
- sęk przechodzący – występowanie sęka, przerastającego na przestrzał element konstrukcyjny na więźbę – dyskwalifikuje taki element. Ze względu na znaczne osłabienie jego trwałości - zupełnie nie nadaje się on do użycia;
- sęk chory – to sęk, który wypadł z drewna, pozostawiając w nim dziurę. Element można zastosować na więźbę, ale po przecięciu go w miejscu dziury i jej usunięciu;
- duże zagęszczenie sęków – przyjmuje się, że 2-3 sęki występujące na 1 m² drewna – powodują takie jego osłabienie, że drewno nie może zostać zastosowane na więźbę;
- pęknięcie - w przypadku jeżeli pęknięcie występuje na dłuższej części elementu drewna, a jego grubość wynosi 1-2 mm, to element taki nie jest odpowiedni na konstrukcję dachu;
- zakorek – czyli inaczej wrośnięcie kory w drewno. O ile defekt występujący w elemencie drewna pojedynczo można odciąć i element wykorzystać, a tyle większa ilość zakorków powoduje, że drewno nadaje się wyłącznie na opał;
- huba – różowo-pomarańczowy grzyb powoduje miękką zgniliznę drewna i sprawia, że drewno jest praktycznie nieużyteczne w budownictwie;
- skręt włókien – zmniejsza w sposób znaczny wytrzymałość materiału, a w związku z powyższym drewno nie może być wykorzystane na konstrukcję więźby dachowej.