Kominki występują w dwóch wersjach – izolowanej (ocieplonej) i nieizolowanej. Izolowane kominki najlepiej stosować wszędzie tam, gdzie istnieje niebezpieczeństwo skraplania się pary w przewodzie wentylacyjnym, czemu przeciwdziała izolacja kominka. Zjawisko to szczególnie widoczne jest w okresie zimowym i powstaje najczęściej w przewodach, które wentylują pomieszczenia generujące sporo wilgoci – jak łazienki czy kuchnie, a także miejsca bez okien. Kominki dachowe można stosować bez względu na rodzaj pokrycia dachowego. Dobrze swoją rolę pełnią zarówno na dachach pokrytych blachodachówką, dachówkami ceramicznymi, betonowymi, pokryciami bitumicznymi, blachą trapezową czy papą – trzeba je jednak dobrać odpowiednio do rodzaju pokrycia.
Kominki do wentylacji
Kominki służą również do wietrzenia termoizolacji i odparowywaniu pary wodnej, która może gromadzić się pod izolacją na przykład z papy. Wystarczy jeden kominek na około 20 metrów kwadratowych powierzchni dachu, by odpowiednio spełniał swoje funkcje. Pamiętać jednak należy, że instalowanie kominka powinno odbywać się wraz z rozetą, która zabezpieczy izolację przed dostawianiem się pod nią deszczówki.
Odpowiednio zamontowane kominki wentylacyjne mają kluczowe znaczenie dla działania wentylacji i cyrkulacji powietrza zarówno w pomieszczeniach jak i pod poszyciem dachowym. Powinny być wykonane z solidnych, dobrej jakości materiałów jak polipropylen czy aluminium. Jako, że występują w pełnej gamie kolorystycznej można je montować na dachu bez obaw, że ucierpi estetyka konstrukcji.
Kominki dachowe mogą mieć różne średnice, ale najlepiej spełniają swoje zadanie, jeśli ich rozmiar wynosi minimum 150 mm (kominki wieńczące przewody kanalizacyjne mogą mieć średnicę mniejszą, wynoszącą 100 mm), wtedy można podłączyć je do wentylacji grawitacyjnej.
Montaż kominka dachowego
Zwykle kupuje się je w kompletach ułatwiających ich montaż. Zawierają, oprócz samego kominka, przejście dachowe przez połać, uszczelkę butylową i wkręty w kolorze kominka. Ich umiejscowienie i montaż lepiej jednak zostawić fachowcom. Wszystko przez to, że przy okazji montażu kominków dachowych dochodzi do wielu nieprawidłowości, które albo uniemożliwiają prawidłowe ich działanie albo znacznie ograniczają ich wentylacyjny potencjał. Tak dzieje się chociażby wtedy, gdy kominek zamontowany jest zbyt blisko dolnej krawędzi dachu.
Tymczasem najlepiej montować go możliwie blisko kalenicy, najlepiej w odległości nie większej niż 1,5 metra, bowiem niewielka wysokość kominka dachowego powoduje, że montowany niżej nie zawsze działa w zakładany sposób. Poza tym im niżej znajduje się kominek, tym większe ryzyko jego uszkodzenia zimą, gdy z dachu zsuwają się zwały śniegu. W takim wypadku trzeba zamontować na dachu dodatkowe konstrukcje – śniegołapy, by ochroniły kominek przed uszkodzeniem.
Dobrze zamontowany kominek jest solidnie i szczelnie połączony z przewodem wentylacyjnym dochodzącym do dachu. Jego montaż na dachu powinien odbywać się zgodnie z zaleceniami producenta, który w ofercie ma płyty podstawowe, które umożliwiają montaż na różnego rodzaju pokryciach dachowych, a także specjalne kołnierze do uszczelniania konstrukcji.
Kominek dachowy wspomagany wiatrem
Kominek dachowy wydaje się w skali całej nieruchomości inwestycją marginalną, ale to właśnie on odpowiadać będzie za prawidłowe działanie wentylacji i skuteczne odprowadzanie wilgoci na zewnątrz budynku, chroniąc dom przed jej działaniem i zagrzybieniem.
Coraz więcej kominków dachowych zaopatrzonych jest w specjalne głowice, które wykorzystują siłę wiatru do wspomagania ciągu w przewodach wentylacyjnych. Ma to spore znaczenie w przypadku wentylacji grawitacyjnej, która działa najlepiej, gdy różnica temperatur wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia jest znaczna.
Jeśli jednak w mieszkaniu/domu jest chłodniej niż na zewnątrz, wentylacja taka przestaje spełniać swoje zadania. Głowice na kominkach dachowych, poprzez swój ruch wywołany podmuchami wiatru, mogą wtedy wymuszać cyrkulację w przewodach wentylacyjnych.