Wysoka elastyczność tego materiału staje się czasem jego przekleństwem. Niedouczeni lub niedokładni wykonawcy wykorzystują jego właściwości, przekraczając czasem granice wyobraźni i zdrowego rozsądku. Niektóre przykłady pozwalają przypuszczać, że wykonawcy nie mieli zielonego pojęcia, jak wykonać ten czy inny detal, tylko spontanicznie cięli i gięli blachę czym popadnie i patrzyli, co im z tego wychodzi.
Jeśli powstały dziury albo coś się rwało – to od czego jest silikon i lutownica? Wykwalifikowany, solidny dekarz nie liczy na przypadkowe efekty swojej pracy i dokładnie wie, jak postępować z materiałem, z którym pracuje.
Jak nie układać blachodachówki
Wykonawca chyba obawiał się, że będzie ciekło, więc ułożył blachę w dwóch, a miejscami nawet trzech warstwach. Dodatkowo w niektórych miejscach blacha zaczyna się łuszczyć, być może na skutek cięcia diaksem. Część arkuszy jest w innym kolorze.
Uwaga: do cięcia blachodachówki i innych blach powlekanych nie wolno używać szlifierek kątowych! Takie blachy tnie się wyłącznie "na zimno". Temperatura powstająca podczas cięcia szlifierką oraz rozgrzane opiłki, padające na pokrycie, uszkadzają warstwy zabezpieczające blachę. Stąd prosta droga do korozji i uszkodzeń pokrycia. Do cięcia blachodachówki używa się nożyc (ręcznych lub elektrycznych, tzw. niblerów).
Miedziane obróbki sprawią problemy
Klasyczny błąd – połączenie miedzi z innym metalem skończy się szybką korozją obydwu. To nie wszystko – woda z dachu wpłynie pod obróbkę blacharską zamiast do rynny.
Miedź jest stosunkowo drogim i ekskluzywnym materiałem. Jest jednak trwała i wygląda elegancko. Decydując się jednak na wykorzystanie tego metalu, trzeba wiedzieć, że wchodzi ona w reakcję z niektórymi innymi metalami, co kończy się korozją miedzi. W szczególności nie powinna ona mieć kontaktu z aluminium oraz cynkiem i jego stopami - w tym blachą tytanowo-cynkową oraz blachą stalową ocynkowaną. Bezpieczna dla miedzi jest stal nierdzewna i ołów.
Mocowanie blachy na sztywno
Sztywne połączenie blachy uniemożliwia jej swobodne ruchy powodowane rozszerzalnością termiczną – coś musiało wreszcie pęknąć.
Łączenie arkuszy blachy najczęściej wykonuje się przez odpowiednie zaginanie stykających się krawędzi - jest to tzw. rąbek stojący. Ten rodzaj połączenia jest widoczny w górnej części zdjęcia.
