Gdy nie ma kanalizacji deszczowej, wody opadowe z rury spustowej zakończonej wylewką, mogą być odprowadzane bezpośrednio do gruntu lub kierowane do specjalnych rowów odwadniających przyległych do granicy działki. Jest to jednak tylko możliwe na terenach stosunkowo płaskich o dobrej przepuszczalności gruntu. Dodatkowym warunkiem jest wykonanie spadku terenu od budynku i niedopuszczenie do gromadzenia się wody na ścianach budynku.
Gdy jest kanalizacja
Rury spustowe można podłączyć bezpośrednio do kanalizacji deszczowej na następujące sposoby:
- do dolnego odcinka rury spustowej montuję się czyszczak (rewizję). Rura spustowa z rewizją przyłączona jest do przewodów odpływowych, a te łączą się z kanalizacją. Przewody odpływowe muszą mieć średnicę co najmniej taką samą jak rury spustowe czyli 10-15 cm. Rury układa się na głębokości około 1-1,5 m (zależy to od strefy przemarzania). Nie można także zapomnieć o 2% spadku w kierunku kanalizacji. Rewizja kanalizacyjna ma wewnątrz kratkę, na której zbierają się wszystkie zanieczyszczenia spływające z rynny. Jest wyposażona także w otwieraną klapę, ułatwiającą czyszczenie. Powinno się to robić przynajmniej raz w roku, najlepiej późną jesienią, bo wtedy gromadzi się najwięcej liści. W skład systemu odwodnienia liniowego wchodzą:
**korytka** \- gromadzą i odprowadzają wodę do studni zbiorczej, a następnie do kanalizacji deszczowej. Mogą mieć długości 0,5 m lub 1,0 m. Są wykonywane z: polimerobetonu, betonu tradycyjnego i włóknistego, stali nierdzewnej, tworzyw sztucznych (PVC i PP). Najbardziej popularne są korytka wykonane z polimerobetonu. Są stosunkowo lekkie i bardziej szczelne od betonowych. Mają też niską nasiąkliwość (poniżej 0,5%), dzięki czemu dobrze tolerują niskie temperatury. Korytka ze stali nierdzewnej i stali ocynkowanej mają małą odporność mechaniczną. Nadają się głównie do odwadniania: balkonów, zielonych dachów i wysuniętych części elewacji. Korytka z PVC stosuje się głównie na terenach zielonych, przydomowych parkingach, itp. Mają długość 50 lub 100 cm, a szerokość od 10 do 50 cm;
* **ruszty** – zbierają wodę deszczową (przez ruszt woda wlewa się do korytka), przykrywają korytka i chronią je przed zniszczeniem. Wykonane są z tworzyw sztucznych (głównie PVC), ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej oraz z żeliwa sferoidalnego. Te ostatnie nie mają zastosowania w budownictwie jednorodzinnym, stosowane są w systemie odwodnień jezdni, stacji benzynowych, lotnisk itd. Ruszty nakłada się na korytka i łączy za pomocą mocowania zatrzaskowego lub blokowego;
* **studzienki zbiorcze** \- zbierają wodę płynącą korytkami. Studzienki umieszcza się w najniżej położonych punktach systemu. Mogą być wykonane w wersji z osadnikiem lub bez niego. Studzienki z osadnikiem zabezpieczają sieć kanalizacyjną przed zapiaszczeniem, wymagają jednakże okresowej konserwacji. Studzienki mogą być wykonane jako monolityczne lub segmentowe (głębokość posadowienia studzienki może tu być regulowana poprzez ułożenie na przykład jeden nad drugim kilku segmentów);
* **ścianki czołowe** pełne lub z odpływem tzw. króciec odpływowy. Ścianki czołowe montuje się na początku lub końcu korytek. Te z króćcami potrzebne są do wykonania poziomych odpływów do kanalizacji deszczowej lub łączenie poszczególnych elementów systemu.Uzupełnieniem systemu odwodnienia liniowego mogą być wycieraczki i wpusty deszczowe. Wycieraczka zbiera wodę przed drzwiami wejściowymi a wpust może posłużyć do odprowadzania wody spod rynien do kanalizacji.
Konserwacja systemu. System odwodnienia liniowego wymaga okresowego przeczyszczenia, poprzez zdjęcie rusztu i usunięcie z kanału liści i piasku. Korytka i studzienki z osadnikiem oczyszcza się specjalnie do tego przeznaczonym wybierakiem. W studzienkach zbiorczych opróżnia się kosz, który zatrzymuje większe zanieczyszczenia. Te zabiegi należy wykonywać co najmniej dwa razy w ciągu roku, po zimie i późną jesienią.
