Błędy dekarskie

Niestety nie zawsze udaje się zadowalająco postawić przysłowiową „kropkę nad i”. Często bowiem zdarza się, że powierzając kosztowny materiał pokrycia dachu samozwańczym „blacharzom”, wyrzucamy nasze idealne wyobrażenie o domu do kosza.

Oto wybrane przykłady przecenienia przez niektórych własnych umiejętności dekarskich.  Przeciętnemu obserwatorowi nie rzuci się w oczy nic szczególnego oprócz braku estetyki wykonania pokrycia, doświadczone oko wychwyci jednak wady, których konsekwencje będą odczuwalne przez inwestora przez długi czas.

Niska świadomość ludzi pracujących z blachami powlekanymi, idzie często w parze z brakiem doświadczenia, niosąc za sobą nieodwracalne skutki. Jednym z podstawowych błędów, powodujących uszkodzenie powłoki i zniszczenie warstwy ocynku, jest używanie szlifierki kątowej jako narzędzia do przycinania blach zamiast nożyc i niblerów. Wysoka temperatura wytworzona pod wpływem sił tarcia w miejscu styku tarczy szlifierki z płaszczyzną blachy doprowadza do wypalenia się warstwy cynku, co powoduje szybszą podatność na korozję – ślady rdzy mogą być zauważalne już po pierwszych wilgotnych nocach. Niebezpieczeństwo stanowią również gorące opiłki, które uszkadzają ją do samego rdzenia arkusza blachy i tworzą przyszłe ogniska powstawania rdzy.

Pozostawiony otwór po źle wkręconym wkręcie, skorodowane miejsca, źle przykręcona podstawa 
stopnia kominiarskiego.

Błędy wynikające ze złego pomiaru dachu

Pomiar dachu jest istotnym elementem niezbędnym do określenia prawidłowych długości arkuszy pokrycia. Może być dokonywany na podstawie projektu architektoniczno – budowlanego, pod warunkiem, że wykonana więźba odpowiada danym zawartym w projekcie. Najbardziej rzetelną metodą jest jednak określenie długości poszczególnych arkuszy pokrycia dachowego na podstawie pomiarów istniejącej konstrukcji dachu. Niewłaściwie wykonany pomiar jest przyczyną wielu konfliktowych sytuacji i naraża inwestora na dodatkowe koszty oraz błędy w wykonaniu pokrycia.

Połączenia pokrycia z elementami pionowymi są elementem każdego dachu. Potocznie mówi się, że dach żyje, porusza się. Drewno stanowiące materiał więźby dachowej podczas wysychania zmienia swój kształt, krokwie uginają się, skręcają się względem osi przekroju, pojawiają się kilkucentymetrowe różnice między nową więźbą a więźbą mającą np: trzy lata. Przy wykonywaniu połączeń dachu z pionowymi elementami dachu należy zwrócić uwagę na nieustanną pracę elementów konstrukcji dachu pod wpływem sił na nie działających. Obróbki kominów, ścian lukarn, ścianek ogniowych to tylko niektóre przykłady miejsc, w których musimy zastosować dodatkowe obróbki blacharskie nie powiązane na stałe z konstrukcją dachu. Wysokość obróbek jest dobierana   indywidualnie dla każdego przypadku i uzależniona jest od wielu czynników, między innymi od szerokości kominów, kąta spadku dachu, możliwości zalegania śniegu. Problemy te, często oczywiste nawet dla przeciętnego człowieka, czasem są niedostrzegalne przez pseudo – profesjonalistów.

Nieprawidłowo wykonana obróbka komina przymocowana na stałe do komina i pokrycia dachu, co jest powodem wyrwania obróbek z komina i powstania nieszczelności.

Błędy wykończenia okapu i złego zastosowania folii dachowych

Niedokładność prac dekarskich w rejonie okapu spędzają sen z oczu najbardziej wyrozumiałym inwestorom. Nieprawidłowo wykonana obróbka okapu powoduje, że część wody, która teoretycznie powinna zostać odprowadzona z połaci dachowej za pomocą  rynien i rur spustowych, w przypadku silniejszych podmuchów wiatru trafia na wykończoną i kosztowną elewację budynku. Pomijając walory estetyczne, powoduje to konieczność kosztownego remontu elewacji, okapu oraz podbitek. Poniżej podane zostały przykłady niewłaściwego zakończenia folii dachowej, z której woda powinna być odprowadzona do bezpośrednio do rynny, nie zaś pod deskę okapową. Powstałe w ten sposób  zawilgocenie wpływa niekorzystnie na właściwości mechaniczne deski okapowej, a co za tym idzie, powoduje osłabienie podłoża haków rynnowych przykręconych do deski okapu, przenoszących ciężar zamarzniętej w rynnie wody oraz osuwającego się z połaci dachu śniegu. Powstanie takiej sytuacji niesie za sobą niebezpieczeństwo oberwania się rynny ze względu na brak właściwego jej przytwierdzenia.

Zdjęcie lewe to folia dachowa kończąca się przed deską okapową. Odprowadzana przez folię woda, jest absorbowana przez deskę okapową powodując jej osłabienie.
Natomiast zdjęcie prawe przedstawia linię początku arkuszy blachodachówki zaczyna się zbyt wysoko. Montaż pasa nadrynnowego powinien poprzedzać montaż arkuszy blachodachówki.

Rynny odprowadzające wodę z połaci dachu powinny być zamocowane z uwzględnieniem różnicy wysokości na danym odcinku, z reguły przyjmuje się spadek około 2-3 mm na jednym metrze bieżącym rynny. Dekarze podczas montażu rynien nie zawsze przywiązują do tego odpowiednią uwagę, narażając inwestora na problemy związane z ciągły zastojem wody w rynnie. Niedopuszczalne jest także pozostawienie w rynnach opiłków powstających podczas cięcia elementów stalowych na dachu, co może spowodować zahamowanie spływu wody wraz z zalegającymi w rynnach liśćmi, czy igłami drzew  iglastych.

Błędy wynikające ze złego wykonania konstrukcji dachu

Profesjonalny dekarz powinien dostrzec błędy źle wykonanej więźby dachowej przy pomocy prostych narzędzi, takich jak poziomica, sznur czy niwelator optyczny. W przypadku, gdy więźba została niewłaściwie wykonana, istnieje szansa na zniwelowanie odchyleń krokwi od płaszczyzny połaci przy nabijaniu łat pod przyszłe pokrycie, co w sposób zdecydowany ułatwi dekarzowi dalsze prace na dachu. Wybór dekarza powinien być dokonywany po zapoznaniu się z jego dotychczasowymi pracami. Niektórzy sprzedawcy pokryć dachowych współpracują ze znanymi sobie profesjonalnymi firmami dekarskimi, dając wspólnie z nimi gwarancję na sprzedawany towar oraz prace montażowe. Dlatego też najbezpieczniejszą formą wyboru dekarzy jest konsultacja ze sprzedawcami pokryć dachowych oraz możliwość oceny wykonania pokrycia przez dekarza przy konsultacji z osobami posiadającymi doświadczenie budowlane.