W koszu, na dużej jego powierzchni, membrana powinna być ułożona w trzech warstwach (rys. obok). Wynika to z charakteru tego miejsca; kosz jest rodzajem zlewni dla wody, która spływając po połaciach ma dużą dynamikę i wpada pod pokrycie sąsiedniej połaci. Wtedy spływa po membranie do okapu i jeżeli nie będą dobrze zrobione zakłady w koszu, to woda bardzo łatwo dostaje się do środka, do termoizolacji. Dotyczy to szczególnie starszych dachów, w których plastikowe elementy uszczelniające połączenie pokrycia z metalowym koszem, mają prawo się zużyć.
Dodatkowym argumentem przemawiającym za wielowarstwowym układaniem membran w koszach, jest destrukcyjne działanie promieniowania UV. Kosze są uszczelniane materiałami z tworzyw sztucznych, które z biegiem lat ulegają degradacji. Ich uszkodzenia powodują powstanie prześwitów między pokryciem a metalowym koszem i umożliwiają okresową penetrację membrany przez promieniowanie słoneczne. Kilkuletnie działanie promeniowania słonecznego może spowodwać rozkład membrany. Jeżeli więc folia ma w tym miejscu kilka warstw, to jej odporność na działanie słońca (UV) wzrasta wielokrotnie, w stopniu wystarczającym dla uzyskania trwałości kilkudziesięcioletniej.
Z tego powodu układanie membran dachowych w koszu na zakłady i z dodatkowym pasem wzdłuż krokwi koszowej (trzy warstwy) jest zdecydowanie rozsądniejszą metodą niż cięcie i klejenie warstw nachodzących na siebie w koszu. Klejenie jest metodą mniej pewną w takich miejscach gdzie dostęp jest zazwyczaj utrudniony z powodu trudności z dociskiem taśm samoprzylepnych. Innym powodem zwiększonego zużycia membrany są wszystkie te miejsca, w których dekarz musi precyzyjnie połączyć je z przechodzącymi przez dach instalacjami i dodatkowo wykonać rynienki osłonowe. W związku z tym, obok materiału potrzebnego na wykonanie rynienki, często są potrzebne dodatkowe pasy uszczelniające lub połączenia, które zwiększają ilość odpadów.
| Stopień skomplikowania dachu | Ilość użytej membrany w odniesieniu do powierzchni dachu | |
| prosty dach (powierzchnia 100%) |  | 115% |
| średnio skomplikowany (powierzchnia 100%) |  | 120-150% |
| skomplikowany dach (powierzchnia 100%) |  | 155-200% |
| bardzo skomplikowany dach (powierzchnia 100%) |  | 200-230% |
Zalecane zakłady między kolejnymi pasmami membrany
| Nachylenie połaci dachu | Szerokość zakładu między pasmami |
| 15-24° | 20 cm |
| 25-35° | 15 cm |
| 36-90° | 10 cm |
Miejscami, które wymagają użycia większej ilości membrany są kalenice i naroża, gdzie membrany powinny być ułożone na podwójny zakład (rys.2). Powodem jest to, że są to miejsca szczególnie łatwo przewiewane przez wiatr i nawet najlepsze uszczelnienia z biegiem czasu tracą swoje własności, przepuszczając pod pokrycie opady atmosferyczne wpychane przez wiatr. Szczególnie w narożach (rys.3) trzeba położyć duże zakłady, ponieważ tworzą się tam skosy zwiększające zużycie.
rys.2 rys.3
Dom i nieruchomości
Wielkość zakładów między poszczególnymi pasmami membran dachowych zależy od kąta nachylenia połaci. Im kąt jest mniejszy tym zakład powinien być większy (według tabeli). Jeżeli jednak z różnych powodów (np. powstania skosów lub braku równoległości), zakład nie może być taki jak powinien być, to można zastąpić go zaklejeniem taśmą samoprzylepną.
Istnieją sytuacje, w których trzeba zaklejać każdy zakład (pomijając układanie wzdłuż krokwi) i starannie uszczelniać membrany w szczytach domów oraz każde inne ich połączenie z instalacjami przechodzącymi przez dach. Takie zabiegi są potrzebne jedynie w skrajnych, rzadko występujących warunkach występujących gdy:
- w konstrukcji dachu nie wbudowano paroizolacji - membrana musi wtedy uzupełnić jej funkcję i zabezpieczyć dach przed powstaniem przewiewów (funkcja wiatroizolacji);
- na dachu ułożono pokrycie na połaci o kącie nachylenia mniejszym od NZP (najniższego zalecanego pochylenia) zalecanego dla tego pokrycia. Dotyczy to głównie dachówek, które można układać na połaciach o małych kątach jedynie wtedy, gdy warstwa wstępnego pokrycia jest szczelniejsza od modelowego (tego jakie było w trakcie wyznaczania NZP) ;
- gdy właściciel budynku sobie tego zażyczy lub wymaga tego prawo gdy budynek ma specjalne przeznaczenie (albo usytuowanie).
